Ludzie lasu

         SEN  W  TRZECH  ODSŁONACH
===================================

Maria miała dziwny sen .

      Odsłona pierwsza
-----------------------------

Znajdowała się w salonie fryzjerskim zupełnie sama.
W pewnym momencie do salonu wszedł młody  mężczyzna,
usiadł na fotelu i czekał.
Maria do niego podeszła, wzięła do ręki szczotkę do włosów
i zaczęła go czesać. Czesała delikatnie, jakby go po głowie
głaskała. W jakiś niejasny dla siebie sposób odczuwała jego
stan psychiczny. Był spięty, pełen lęków, jakby zamknięty
w sobie, jak w niewidzialnej klatce, z której nie było wyjścia.
W trakcie czesania jego nastrój, stan psychiczny zaczęły się
zmieniać, odprężył się, a niewidzialna klatka zniknęła.
Powiedział do Marii.
- Pierwszy raz w życiu czuję się wolny, nie czuję lęku, jest
we mnie spokój. Jestem szczęśliwy.
Czy możesz zostać moją żoną ?

       Odsłona  druga
-----------------------------

Maria była z mężem w przytulnym, małym domku
otoczonym drzewami i kwiatami. Wąska ścieżka prowadziła
do furtki drewnianego parkanu. Furtka się otworzyła
i w stronę domu szło w milczeniu dwoje starszych ludzi.
Wiedziała, to rodzice męża.
Przesunęli wzrokiem po ogródku, kwiatach, domu, weszli
do środka. Syn przedstawił im Marię jako swoją żonę.
Maria nie czuła w nich żadnych emocji.
Wymienili z synem kilka zdawkowych zdań i skierowali się
w stronę furtki.
Maria pobiegła za nimi, ale furtka była zamknięta.

      Odsłona   trzecia
--------------------------

Maria stała na uboczu dziwnej drogi prowadzącej do lasu.
Wszystko było ciemne, bez odrobiny światła, drzewa przy
ścieżce i las były suche, czarne, straszne.
Widziała rodziców męża, jak szli w milczeniu obok siebie,
z twarzami pustymi, zamkniętymi oczami.
Z czarnego, suchego lasu wybiegły czarne ludzkie postacie,
niczym czarne cienie, zarzuciły na idących żelazne klatki
z krat.
Maria chciała krzyczeć, wołać o pomoc, ale nie mogła się
ruszyć.
Patrzyła z przerażeniem, jak kraty wrastają w ludzi, bledną,
znikają w ich ciałach.
Rodzice męża stali zupełnie obojętni, bezwolni, bezwładni,
niczym z drewna..
Ciemni ludzie uciekli do lasu i zniknęli.
Usłyszała głos " ludzie lasu ".
Myśli Marii szukały w popłochu znaczenia tych
zagadkowych słów.
Myślała, ludzie lasu, ciemny las, noc, klatki, kraty, jak to
powiązać, jak zrozumieć.
Zrozumiała.
Ludzie lasu - pierwotny lęk, ciemny las - mrok w sercu,
drzewa - każde oddzielne, klatka i kraty - więzienie.
Tak. Żyli obok siebie, łączył ich tylko syn. Nikt nie może
im pomóc.
Uwięzieni w klatkach lęku, będą kroczyć w mroku, każde
oddzielnie, choć obok siebie.

Obudziła się z chwilą, kiedy zrozumiała.

    Przesyłam serdeczne pozdrowienia. Pa.